கடிதம்

கடிதம்

சமையல் பதிவுகள் மட்டும் அல்லாது வேறு சில விஷயங்களையும் பதிவு போடலாம் என்று வெகு நாட்களாக நினைத்துண்டு.நேரமின்மையால் தள்ளி போட்டுக் கொண்டே வந்தேன். 

இனிமேல் வாரம் ஒருமுறையாவது இதுபோல் பதிவு எழுதலாம் என எண்ணியுள்ளேன்.

சமீபத்தில் வந்த என் பிறந்தநாளின் போது முகநூலிலும், மின்னஞ்சலிலும் நிறைய வாழ்த்துக்கள் வந்தன.

என் தந்தை கூட Whatsappல் தான் முதலில் வாழ்த்தினார்.ஆனால் சிறுவயதில் வந்த வாழ்த்து அட்டைகளை தான் மனம் அதிகம் விரும்புகிறது.

என் தந்தை சவூதியில் இருந்த பொழுது என் அம்மாவிற்கு எழுதுகிற ஒவ்வொரு கடிதத்திலும் எனக்கு என்று ஒரு சிறு கடிதம் இருக்கும்.

பள்ளியில் இருந்து வந்ததும் அதை ஆசையுடன் படிக்கும் பொழுது இருக்கும் ஆனந்தம் இப்பொழுது வரும் குறுஞ்செய்தியிலோ மின்னஞ்சலிலோ சுத்தமாக இல்லை.

எனது பிறந்தநாளிற்கு ஒரு மாதம் முன்பிருந்தே என் தந்தை அனுப்ப போகும் வாழ்த்து அட்டைக்காக காத்திருக்க ஆரம்பித்து விடுவேன்.ஆனால் இப்பொழுது உள்ளவர்களுக்கு அந்த சந்தோஷம் எல்லாம் இல்லை.சில தடவைகள் அந்த அட்டைகள் உள்ளே பொம்மை ஸ்டிக்கர் வேறு இருக்கும்.அதை தோழிகளிடம் காட்ட பத்திரமாக எடுத்து வேறு வைப்பேன் :)

எனது அலமாரியில் சிறு வயது முதலே சேர்த்த கடிதஙளும் வாழ்த்து அட்டைகளும் நிறைய உண்டு..

என் தந்தை சவூதியில் இருந்து ஊருக்கு வரும் பொழுது "அமானிதம்" என்று நிறைய கடிதங்கள் எடுத்து வருவார்.மறுநாள் அதற்குரியவர்கள் வந்து வாங்கி செல்வார்கள்.சில நேரம் பொருட்களும் அப்படி வருவதுண்டு.

எனது தாத்தா சில நேரம் அம்மாவிடம் சவூதிக்கு ஆள் போகிறார்கள், கடிதம் அனுப்ப வேண்டும் என்றால் சீக்கிரம் எழுது என்பார்கள்.அவர்களும் எந்த வேலையாக இருந்தாலும் போட்டுவிட்டு கடிதம் எழுத உட்கார்ந்து விடுவார்கள்.

இப்பொழுது நினைத்தால் குறுஞ்செய்தி அனுப்புகிறோம் பார்த்து பேசும் வசதி உள்ளது ஆனால் இந்த அவசர யுகத்தில் ஆத்மார்த்தமான சில விஷயங்களை நாம் அனுபவிக்க மறந்துவிட்டோம்.